Преговорите со Путин можеби ќе треба да имаат приоритет пред судењето за воени злосторства, вели Макрон
Францускиот претседател повика на „пат кон членство во НАТО“ за Украина и помирување на истокот и западот

Можеби нема да биде возможно да се испрати Владимир Путин да се соочи со обвиненијата за воени злосторства во Хаг, ако тој е единствената личност со која Западот треба да преговара за крај на војната во Украина, рече Емануел Макрон.

Во широкиот говор на конференцијата на лидерите на ЕУ во Молдавија, францускиот претседател, исто така, ги изложи плановите за брзо проширување на ЕУ, помирување меѓу истокот и западот на Европа и јасен пат кон членството на Украина во НАТО.

Тој инсистираше на тоа дека Русија го изгубила целиот легитимитет, но рече дека доколку претстојната офанзива во Украина не ги исполни нејзините воени цели, ќе треба да се направи проценка на природата на идната европска поддршка за Украина. Во исто време, тој инсистираше на тоа дека Украина не ги брани само своите граници, туку и границите на Европа.

Тој, исто така, повика на континуитет во американската политика кон Украина, но рече дека ЕУ со зајакнување на сопствената одбрана мора да се подготви за можноста да биде избрана републиканска администрација.

Во најискрените забелешки досега од еден европски лидер за потребата да се преговара со Путин, Макрон рече дека „ако за неколку месеци имаме прозорец за преговори, прашањето ќе биде арбитража помеѓу судење и преговори, а ќе треба да се преговара со лидерите што ги имаме де факто, и мислам дека преговорите ќе бидат приоритет… Можеш да се ставиш во позиција да кажеш: „Сакам да одиш во затвор, но ти си единствениот со кој можам да преговарам“.

Тој рече дека во меѓувреме треба да се соберат докази против Русија и нејзините лидери.

Притискајќи го својот случај за поголеми европски трошоци за одбрана и координација, тој рече дека „нашата безбедност и стабилност не треба да бидат делегирани и оставени на дискреција на американските гласачи“.

Осврнувајќи се на неговото тврдење од пред три години дека НАТО се наоѓа во мака на „мозочна смрт“, тој рече дека инвазијата на Путин на Украина била повик за будење на кој НАТО добро реагирал. Но, тој истакна дека некои членки на НАТО – без директно да ја споменат Турција – не воведуваат санкции кон Русија.

Тој призна дека во минатото Западна Европа не била чувствителна на барањата на истокот. „Некои рекоа дека сте пропуштиле можност да молчите. Мислам дека изгубивме и можност да те слушаме. Ова време заврши“, рече Макрон, со аплауз во публиката.

Тој алудираше на забелешката во 2003 година на поранешниот француски претседател Жак Ширак, кој рече дека источноевропските земји кои застанаа на страната на САД и Велика Британија во нивната одлука да го нападнат Ирак таа година, на кои се спротивставија некои големи западни сојузници, вклучувајќи ги Франција и Германија, пропуштиле „Добра можност да останете тивки“.

Осврнувајќи се на поделбата на Европа спроведена на исток во екот на Втората светска војна, Макрон рече дека Европа не смее да дозволи источна Европа да биде киднапирана од Русија по втор пат, додавајќи дека присилното отуѓување го ослабело целото европско семејство.

Макрон предвиде дека претстојниот самит на НАТО во Вилнус во јули нема да може да постигне консензус за идното членство на Украина во НАТО, но рече дека „треба да изградиме нешто помеѓу безбедносните гаранции обезбедени за Израел и полноправното членство во НАТО. Ни треба нешто опипливо, јасно и конкретно. Ни треба пат до членство“.

Тој додаде дека на Украина мора да и се дадат доволно средства за да се запре понатамошната агресија и „мора да можеме да гарантираме дека тие се опипливи и одржливи“, бидејќи таа ја штити Европа.

Секоја земја, рече тој, треба да има право да избира свои сојузници. Руската инвазија беше геополитички неуспех што ја влоши недовербата кај сите нејзини соседи. „Во Европа повеќе нема простор за империјалистички делириум“, рече тој.

Но, тој, исто така, упати апел до земјите од централна и источна Европа да не гледаат на поголема европска одбранбена соработка, трошоци и партнерства како начин за намалување на влијанието на НАТО, инсистирајќи на тоа дека силен европски столб во НАТО е од корист за сите.