Министерството за земјоделство во Македонија предложи измени на Законот за земјоделско земјиште, со кои се овозможува изградба на фотоволтаични централи и ветерници на најплодните земјоделски површини во земјата. Оваа нова легислатива има за цел да привлече големи странски стратешки инвеститори за развој на енергетски капацитети на високопродуктивни земјоделски површини од прва, втора, трета и четврта класа.
Во предложениот закон се нагласува дека пренамена на земјоделско земјиште ќе се разгледува само доколку се усогласи со урбанистичките проекти регулирани со закон и служи на стратешки интереси. Дозволува пренамена на земјоделско земјиште од трета и четврта класа во посебни зони за енергетски објекти како што се хидроелектрични, термоелектрични, нуклеарни, ветерни, концентрирана соларна енергија, биогориво и фотонапонски електрани. Сепак, законот наложува дека не смее да има достапно земјоделско земјиште од пониска класа во рамките на катастарската општина пред да се пренаменат земјиштето од повисока класа за енергетски проекти.
Понатаму, амандманот во член 51 овозможува пренамена на земјоделски површини кои се обработуваат на пасишта во градежно земјиште, со што се отвора патот за поставување на фотоволтаични панели. Владата ги брани овие измени, нагласувајќи дека класите од пет до осма се помалку плодни и погодни за производство на електрична енергија, а не за интензивни земјоделски активности.
Сепак, некои земјоделци изразија загриженост дека пренамена на земјоделските површини за проекти за обновлива енергија негативно ќе влијае на производството на храна. Тие тврдат дека земјиштето од петта до осма класа сè уште може да се користи за земјоделство, главно за земјоделски култури кои бараат минимална обработка. Критичарите, исто така, ја доведуваат во прашање потребата за измена на законот во време на глобален недостиг на храна и ја нагласуваат важноста да се постигне рамнотежа помеѓу производството на храна и да се постигне брз и лесен профит.
Енергетските експерти изразија уште една загриженост, наведувајќи дека инсталацијата на фотоволтаични централи треба внимателно да се планира поради потребата од балансирање на моќноста. Тие го истакнуваат ограничениот хидроенергетски потенцијал во Македонија, што го прави предизвик управувањето со флуктуациите во производството на електрична енергија од обновливи извори. Тие ги повикуваат властите да ги разгледаат долгорочните импликации и да избегнат брзање во проекти кои имаат приоритет на профитот пред одржливиот развој.
Додека некои општини веќе ги одбија барањата на инвеститорите за изградба на фотоволтаични централи на земјоделски површини до четврта класа, други чекаат дополнителни насоки. Од суштинско значење е да се напомене дека локалните општини можат да дадат дозволи за објекти до 10 мегавати, додека проектите од поголеми размери бараат одобрение од државата.