Попладнево, скопскиот плоштад „Македонија“ стана место каде илјадници граѓани, со солзи и наведнати глави, ја изразија својата заедничка болка за 59-те жртви од трагичниот пожар во дискотеката „Пулс“ во Кочани. Без зборови, без пароли, тие застанаа во 16-минутна тишина, симболично оддавајќи почит на најмладата жртва – 16-годишно дете чиј живот згасна во пламените. Оваа немост не беше само комеморација, туку и тивок крик за одговорност и промени.
Заедничка болка и почит преку собир и 16-минутна тишина
На плоштадот „Македонија“, ритамот на тажните срца на присутните беше единствениот звук што одекнуваше. Шеснаесет минути молк ја прекинаа градската врева, создавајќи простор каде заедничката болка се чувствуваше во секој здив. Граѓаните не дојдоа да зборуваат, туку да жалат и да испратат порака: Кочани не смее да биде заборавен, а трагедијата мора да остане врежано сеќавање кое ќе поттикне акција.
Овој собир беше повеќе од церемонија – беше израз на солидарност што го обедини народот во неговата тага. Но, зад солзите се крие и прашањето: зошто беше потребна ваква катастрофа за да се разбуди колективната свест?
Солдираност во трагедијата
Во тие 16 минути, Скопје застана, а тишината стана посилна од секој говор. Плоштадот се претвори во огледало на националната заедничка болка, но и во потсетник дека трагедијата во „Пулс“ не е само минато – таа е отворена рана во душите на илјадници семејства. Граѓаните, со своето присуство, покажаа дека не се согласуваат ова да биде само уште една вест што бледнее со времето.