Православните верници денеска ја слават Велика Сабота, вториот ден по распнувањето на Исус Христос и пред неговото воскресение. Големата сабота се празнува во молитва, мир и тишина, како ден на жалост за распнатиот Христос, кога неговото тело било положено на гробот.

Велика Сабота се нарекува и „страсна сабота“, „падна сабота“ или „долга сабота“, за да се потсетиме на долгата Христова агонија на распнувањето.

Христијаните веруваат дека на овој ден Христовото тело било во гробот, додека неговиот дух бил Аду. Во исто време, Исус беше на престолот со Отецот и Духот, бидејќи Тој е сеприсутен Бог, неразделен од другите две личности на Света Троица.

Се верува дека тогаш Господ ги донел душите на праведниците од адот во небесните населби, а иконата на која е претставен Христос како ги држи за рака Адам и Ева, додека портите на адот му биле скршени под нозете, го прикажува тој настан.

Исто така, постои верување дека сите работи и подготовки за дочек на големиот празник треба да се завршат во Велика Сабота. Куќата се чисти и средува, се подготвува храна, се подготвува гардероба, се бојадисуваат јајца пред изгрејсонце. Во некои региони, посебен вид леб се меша со босилек, како и помали колачи.

На Велика Сабота нема работа на нива, а жените не се занимаваат со ракотворби. Исто така, се верува дека на Велика Сабота треба да се направи некое добро или добротворно дело.

На овој последен ден од Страста и Смртната недела, верниците ја бакнуваат плаштеницата на Христовиот гроб, која на Велики петок свечено се носи пред православните олтари и на крајот од денот во сабота, пред празнувањето на Воскресението, се внесува во олтар со посебен ритуал на шетање по црквата.

Со полноќната велигденска литургија завршуваат деновите на жалост и започнува празникот Воскресение. Свештениците во православните цркви, во знак на велигденска радост и победа над смртта, се пресоблекуваат во свети облеки и го читаат Евангелието за радосната вест на ангелите во осветената црква.

Исто така, верниците кои одат на полноќна литургија можат да носат посветла облека, бидејќи тоа го навестува крајот на жалоста и Христовото воскресение. Почетокот на празнувањето на Велигден го најавуваат камбаните на православните цркви, кои за првпат бијат по деновите на жалост, кога наместо литургии се служат царските часови, а богослужбите се најавуваат со дрвени треперки.

Верниците во храмовите одговараат на хорското пеење на ангелите со молитва и со запалени свеќници го чекаат Воскресението, најрадосниот празник на победата на животот над смртта, на кој се заснова христијанската вера. Заедничка молитва на Велика Сабота се празнува во сите православни храмови, а во Ерусалим сите настани се поврзани со црквата на Светиот гроб, каде верниците секоја година на Велика Сабота сведочат на чудесното појавување на „корисниот оган“.