Хасан Ганам, лекар од Азмарин во Сирија, град под контрола на бунтовничките сили, кој се наоѓа на само два километри од границата со Турција, изјави за N1 дека се оставени сами да се снаоѓаат, дека не им дошла помош и дека луѓето со голи раце ги извлекувале живите и мртвите. Луѓето спијат на улица, а лековите снема.

По земјотресот кој го погоди југот на Турција и северот на Сирија, целиот свет се крена на нозе да помогне. Меѓутоа, меѓународните санкции против режимот во Дамаск ја изолираа таа земја, каде граѓанската војна беснее повеќе од една деценија, па помошта од секаков вид пристигнува тешко и со задоцнување.

Состојбата на северот на Сирија е катастрофална бидејќи имаме два вида санкции – од режимот и од ОН, а за жал ОН ја затвораа границата, луѓето се револтирани, вели соговорникот Н1. Наместо да дозволат пристигнување на спасувачки екипи, тие ја затворија границата за сите, пет дена ништо не влезе во Сирија – на приватно барање влегле пет лекари од Египет.

-Ние ја врзуваме сопствената рана, ја поднесуваме нашата болка, нашата трагедија и тага, Работевме, не спиевме, луѓето беа вистински обединети, богатите луѓе и трговците пружаа помош, медицинските тимови и болниците комбинираа смени, никој не спиеше. Доживеав дел од војната овде и во поранешна Југославија, за жал, но она што го доживеавме сега не може да се опише – луѓето не се ментално способни да одат под покрив да спијат, никој не спие во станови и куќи, –  вели д-р Ганам.

Тој вели дека во неговиот град, кој се наоѓа на само два километри од границата со Турција, загинале 225 лица, а од неговото семејство дури 52. под урнатините има многу.

-Многу згради сè уште не се допрени, самите луѓе на примитивен начин извлекуваат мртви и живи со раце, – нагласува тој.

Им требаат шатори, вели тој, пред сè затоа што луѓето спијат под небо, температурата синоќа беше-2, а немаат ни за греење.

-Лековите се при крај, има во резервите, вчера дојде екипа од Катар, дојдоа околу осум до десет лекари. Но, дури вчера – седмиот ден, нешто влезе,- рече тој.

На прашањето како успеале да се грижат за децата, вели дека постои голема солидарност меѓу луѓето, дека престојуваат кај роднините на соседите и дека луѓето се организираат. Организирана помош нема, вели соговорникот Н1, ниту организации од државата, ниту хуманитарни организации од Запад – за жал, нагласува тој, паднале на овој важен тест.

Тој би сакал да знае зошто нема таква помош со оглед на тоа што тие се на само два километри од границата со Турција и дека секако може да се најде начин како да им се достави помош. „Но, како што велите вие Југословените, политиката е … Знаете“, вели докторот, кој заклучува дека останале сами.