Контролирањето и замрзнувањето на цените на различните прехранбени производи, струја, комунални и други услуги, со цел да се намали потрошувачкиот револт, ја потиснува инфлацијата, а доведува до незадоволство на производителите кои го носат товарот на таа загуба, вели економистот Владимир Глигоров.
„Широката контрола на цените на различните прехранбени производи преку електрична енергија, комунални и други услуги го намалува бунтот на потрошувачите и ја потиснува инфлацијата и доведува до незадоволство, сега земјоделци, утре ќе биде некој друг, бидејќи товарот на реалниот раст на цените паѓа на тие производители“, изјав тој синоќа за телевизија Н1.
Тој додаде дека ако државата ги контролира цените, „некогаш за да им угоди на некого, понекогаш на други, тоа води до побрза инфлација и поголеми социјални проблеми“.
Ако државата сака да субвенционира, тогаш, како што рече, тоа не се прави со замрзнување на цените, туку директно со пари, со давање на оние кои се најзагрозените.
Во Србија годишната инфлација е 12,8 отсто, а во септември се очекува да достигне највисоко ниво од 14 отсто, соопшти Народната банка на Србија, а експертите тврдат дека овие бројки не ја покажуваат вистинската состојба и дека инфлацијата е потиснати, пренесе Бета.
Глигоров посочи дека ако некој треба да купи леб, тоа треба да се направи, а не да се замрзне цената.
Зборувајќи за зголемените камати и се поскапите кредити, Глигоров вели дека тоа ја менува целата фискална и развојна политика.
„Треба да видиме кои се ограничувањата, границите на јавната потрошувачка и тоа е проблемот, бидејќи во меѓувреме развојот на приватниот сектор е практично невозможен, а тоа е првиот проблем. Вториот проблем е што политичкиот а економските ризици растат, а секој што ги ограничува цените сега гледаме дека Централната банка се обидува да влијае на финансискиот пазар.Тука ќе протестираат банките“, рече Глигоров.
Третиот проблем, како што рече, „е тоа што дел од долгот е, на овој или оној начин, во странска валута, јавниот долг секако е или во странска валута или е индексиран во девизи, а потоа е проблематично како ќе се помести курсот на динарот“.
„Тоа е најголемиот проблем за одржливоста на јавните финансии, ако се трошат многу средства од буџетот за одбрана на курсот, тогаш се намалува јавната потрошувачка за да се доведе буџетот во рамнотежа, а тоа е патот до економска рецесија“, рече Глигоров.