Тешка мака имаат Перо Шуриновски и илјадниците граѓани во Скопје на кои подолг период им беше немаа пристап до ленти за мерење шеќер и основните материјали за дијабетес. Фрустрацијата и беспомошноста што Перо ги доживува, оставајќи со празни раце од инсулинската аптека на Бит Пазар повторно, се навистина обесхрабрувачки.
Борбата на Перо да ја набави потребната медицинска опрема станува уште помачна кога ја изразува својата несигурност за правилното дозирање на инсулин, бидејќи не може да го измери нивото на шеќер во крвта без лентите. Оваа ситуација не само што го нарушува неговото управување со дијабетесот, туку и го става на ризик неговото здравје.
За жал, приказната на Перо не е единствена. Сојузот на здруженија на дијабетичари постојано изразува загриженост за оваа дискриминаторска практика, барајќи одговори од одговорните институции. Сепак, недостатокот на решение ги остави засегнатите со зголемена вознемиреност и очај.
И покрај тоа што министерот за здравство ветува дека лентите за мерење шеќер наскоро ќе бидат достапни, обесхрабрувачки е што досегашните уверувања не се исполнети. Овие неисполнети ветувања служат само за продлабочување на разочарувањето и недовербата што ги чувствуваат Перо и другите во слични околности.
Она што е уште повеќе вознемирувачко е фактот што децата со дијабетес исто така чекаат сензори кои се чини дека никогаш не допираат до нив, и покрај наводната доверба на властите во нивната дистрибуција. Отсуството на ленти, глукометри и други основни залихи ги зголемува предизвиците со кои се соочуваат поединците кои управуваат со дијабетес, дополнително загрозувајќи ја нивната благосостојба.
Дополнително, одложеното додавање на нови лекови на позитивната листа, претходно објавено од Меџити дека ќе се случи во октомври, ја зголемува зголемената фрустрација и агонија на оние на кои им требаат овие лекови.