Во Шпанија започна нова политичка партија, составена од повеќе од десетина левичарски групи и предводена од комунистка која има за цел да стане првата жена премиер во земјата, пренесува The Guardian.

Јоланда Дијаз, заменик-премиер и министер за труд, драстично го промени политичкиот пејзаж на Шпанија со формирањето на партијата Сумар (Обединети).

Дијаз успеа да обедини различни политички групи, како и двајца владини министри и истакнати поединци како што се градоначалниците на Барселона и Валенсија. Сумар ќе биде на гласачките ливчиња кога Шпанија ќе излезе на гласање во декември, со Дијаз на чело.

Дијаз им рече на восхитената толпа од 5.000 луѓе кои излегоа во Мадрид на промоцијата во неделата: „Сакам да бидам првата жена претседателка на Шпанија затоа што дојде времето на жените, а жените сакаат да бидат тие што ја создаваат историјата“. Во Шпанија, премиерот официјално се нарекува „претседател на владата“.

„Жените не припаѓаат на никого, ниту јас, жената, не му припаѓам никому. Уморни сме – многу уморни – од покровителство и игнорирање“.

Oтсутна од алијансата е Подемос – левичарската партија во коалициската влада со мејнстрим шпанската социјалистичка работничка партија – која одби да се приклучи поради спорот за тоа како Сумар ќе ги организира прелиминарни избори.

Дијаз рече: „Од самиот почеток, Сумар сакаше прелиминарни избори во кои можат да учествуваат граѓаните, а не билатерални со Подемос“. Таа додаде дека нема да биде катастрофа доколку Подемос не се приклучи на алијансата.

Пабло Иглесијас, основач и поранешен лидер на Подемос, кој се спротивстави на приклучувањето кон Дијаз, рече дека би било „изборна и политичка трагедија“ доколку Сумар продолжи без поддршката на Подемос.

Сепак, анкетите покажуваат дека неговата партија е во слободен изборен пад. Со оглед на тоа што некои членови на партијата се уморни од она што го гледаат како автократско владеење на Иглесијас и неговата сопруга, министерката за еднаквост Ирина Монтеро, многумина можеби гравитираат кон Сумар.

Дијаз рече дека првиот човек со кој разговарала за проектот Сумар бил Иглесијас, но додаде дека двајцата не разговарале откако имале, како што таа го опиша како „многу интересен разговор“ во јануари.

Нејзиниот фокус е на работните места и домувањето, а сака да воведе пократка работна недела без губење на приходите и поголема заштита за луѓето во несигурна работа

Дијаз го избегнува борбениот, обвинувачки тон што доминира во политичката култура на Шпанија. За разлика од Подемос, таа не се противи на крајната десница, судството, банкарите или монархијата. Се смета дека таа се фокусира на практични решенија за проблемите во секојдневниот живот, наместо на слогани или на веење знамиња.

Конзервативната опозиција, која се надева дека ќе има корист од поделената левица ако Подемос одбие да се приклучи на Сумар, брзо го отфрли сојузот како изборен трик.

Алберто Нуњез Фејо, лидерот на конзервативната Народна партија, рече: „Тие мора да го сменат името бидејќи немаат што да понудат и луѓето наскоро ќе сфатат дека се исти како и секогаш“.

Хавиер Ортега Смит, потпретседател на екстремно десничарската партија Вокс, рече: „Ако навистина сакаат да се обединат, треба да се приклучат на велигденските поворки каде што Шпанците можат да најдат многу поголема утеха за проблемите со кои се соочуваат“.