Невладината организација „Фондот за хуманитарно право“ во четвртокот објави досие за злосторствата извршени од паравоената единица на Српската доброволна гарда, позната и како „Тигрите на Аркан“, и ги повика властите во Белград да ги гонат сите осомничени кои се уште се живи.
Директорката на ФХП, Ивана Заниќ, рече дека досега на ниту еден од членовите на единицата не му се суди во Србија. Самиот Аркан беше застрелан во Белград во 2000 година, а неколку негови борци исто така беа убиени од 1990-тите.
Заниќ објасни дека досието е засновано на јавно достапни полициски и воени документи и сведоштва од Хашкиот трибунал, медиумско покривање на злосторствата на единицата и сведоштва собрани од самиот ФХП. Во досието, ФХП по име идентификува 189 наводни членови на Српската доброволна гарда.
„Целта на ова досие е после 30 години овие злосторства да бидат истражени и одговорните, кои се уште се живи и се во Србија, да бидат кривично гонети и казнети“, изјави Заниќ за медиумите на презентацијата на досието во Белград.
Авторот на досието, Јована Колариќ, рече дека „наодите од ова досие покажуваат дека членовите на српската доброволна гарда учествувале во убиства, заробувања, затворања, малтретирање и присилно раселување на цивили“ во различни области на Хрватска и Босна и Херцеговина во периодот од 1991-95 година.
„Нивните активности во сите овие области беа придружени со грабежи“, рече Колариќ на презентацијата.
Во досието се наведува дека српската доброволна гарда била вмешана во злосторства во селата како Ласлово, Даљ, Тења, Лужац и Ердут во Хрватска и во Бјелина, Зворник, Сански Мост и други места во Босна и Херцеговина.
Се вели дека српската доброволна гарда работела со Југословенската народна армија, војската на босанските Срби и српските сили во Хрватска, како и со српската полиција во двете земји, „или им била подредена за целите на воените операции“.
„Овие редовни полициски и воени сили всушност беа свесни за насилничкото однесување на српската доброволна гарда и известуваа за нивната улога во затворањето, малтретирањето и убиствата на цивили во нивните документи, но секогаш немаше да има соодветна реакција“, рече Колариќ. .
„Единствените ситуации во кои српската доброволна гарда дојде во конфликт со редовните воени и полициски сили беа всушност ситуации кога српската доброволна гарда ги злоупотребуваше офицерите и војниците на тие формации“, додаде таа.
Според досието, од формирањето во 1990 година до распуштањето во 1996 година, Српската доброволна гарда броела околу 300 постојани доброволци, меѓу кои имало и жени, додека вкупно во овој период низ единицата поминале меѓу 4.000 и 5.000 доброволци.
Обуката на првата група борци од српската доброволна гарда ја извршиле припадници на Специјалната антитерористичка единица на српското МВР.
Во досието се вели дека кога волонтерите се приклучиле на српската доброволна гарда, тие потпишале договор на три, шест или 12 месеци.
„Иако немаа редовни плати, тие добиваа од 300 до 400 германски марки месечно за учество во акции, додека службениците на СДГ добиваа околу 1.000 германски марки“, се вели во него.
За време на операциите во Трново/Трескавица, Паук и Бања Лука во 1994 и 1995 година, членовите на единицата биле на платниот список на српското Министерство за внатрешни работи, тврди таа.
Исто така, се вели дека борците на Аркан „примиле оружје, муниција и друга опрема од Министерството за внатрешни работи на Србија, ЈНА [ЈНА] и Министерството за одбрана на Србија, како и од различни јавни и приватни претпријатија“.
Извор: Balkan Transitional Justice.