Време е да направиме се за воените злосторства на руската војска да станат последна манифестација на ова зло на земјата – обраќање на Претседателот на Украина.
Денес ова обраќање ќе биде без поздравување. Не сакам никакви дополнителни зборови.
Претседателите обично не снимаат вакви обраќања. Но, денес морам да го кажам токму вака. Да кажам по она што се отвори во Буча и другите наши градови, од каде беа протерани окупаторите. Стотици луѓе беа убиени. Мачени, застрелани цивили. Тела на улиците. Минирано подрачје. Дури и телата на загинатите беа минирани!
Насекаде има последици од мародерство. Концентрираното зло ја посети нашата земја. Убијците. Мачители. Силувачи. Мародери. Кои се нарекуваат себеси војска. А кои заслужуваат само смрт после тоа што го направиле.
Сакам секоја мајка на секој руски војник да ги види телата на убиените во Буча, во Ирпен, во Гостомел. Што направија? Зошто беа убиени? Што направил човекот кој возел велосипед по улица? Зошто обичните цивили биле мачени до смрт во обичен мирен град? Зошто ги давеа жените откако им грабнаа обетки од ушите? Како можеа жените да бидат силувани и убиени пред нивните деца? Да се исмеваат на нивните тела дури и по смртта? Зошто тенкови ги кршеа телата на луѓето? Што и направи украинскиот град Буча на вашата Русија? Како сето ова стана возможно?
Руски мајки! И да сте одгледувале мародери, како тие станале уште и џелати? Не можевте да не знаете што има во вашите деца. Не можевте а да не забележите дека се лишени од се што е човечко. Без душа. Без срце. Тие убиваа намерно и со задоволство.
Сакам сите раководители на Руската Федерација да видат како се извршуваат нивните наредби. Вакви наредби. Вакво извршување. И заедничка одговорност. За овие убиства, за овие мачења, за овие раце откорнати од експлозии што лежат на улиците. За истрели во задниот дел од главата на врзани луѓе.
Така сега ќе се сфаќа руската држава. Ова е вашиот имиџ.
Вашата култура и човечки имиџ загинаа заедно со Украинците и Украинките кај кои дојдовте.
Решив да создадам посебен механизам за правда во Украина за истражување и гонење на секое злосторство на окупаторите на територијата на нашата земја. Суштината на овој механизам е заедничката работа на национални и меѓународни експерти: истражители, обвинители и судии. Овој механизам ќе ѝ помогне на Украина и на светот да ги изведат пред лицето на правдата оние кои ја покренаа или на кој било начин учествуваа во оваа страшна војна против украинскиот народ и во злосторствата против нашиот народ.
Министерството за надворешни работи, Канцеларијата на јавниот обвинител, Националната полиција, Службата за безбедност, Службата за разузнавање и другите структури согласно нивната надлежност треба да вложат максимални напори механизмот веднаш да профункционира.
Ги повикувам сите наши граѓани и пријатели на Украина во светот кои можат да се приклучат на оваа работа и да помогнат да се воспостави правда да го сторат тоа.
Светот веќе виде многу воени злосторства. Во различни времиња. На различни континенти. Но, време е да се направи се што е можно за воените злосторства на руската војска да бидат последна манифестација на такво зло на земјата.
Сите виновни за ваквите злосторства ќе бидат запишани во посебна Книга на џелати, ќе бидат пронајдени и казнети.
Украинци! Украинки!
Сакам вие да го сфатите ова. Го избркавме непријателот од територијата на неколку области. Но, руските трупи сè уште ги контролираат окупираните области на другите региони. А по протерувањето на окупаторите, од таму може да се отворат уште полоши работи. Уште повеќе смртни случаи и злоупотреба. Затоа што таква е природата на руската војска која дојде во нашата земја. Тоа се изроди кои не знаат поинаку. И тие имаа такви наредби.
Сите партнери на Украина ќе бидат детално информирани за тоа што се случило на привремено окупираната територија на нашата држава. Воените злосторства во Буча и други градови за време на руската окупација ќе бидат разгледани и од Советот за безбедност на ОН во вторник.
Задолжително ќе има нов пакет санкции против Русија. Но, сигурен сум дека тоа не е доволно. Потребни се повеќе заклучоци. Не само за Русија, туку и за политичкото однесување што всушност дозволи ова зло да дојде во нашата земја.
Денес се навршуваат четиринаесет години од самитот на НАТО во Букурешт. Тогаш имаше шанса да се извади Украина од „сивата зона” во источна Европа. Од „сивата зона” меѓу НАТО и Русија.
Од „сивата зона”, за која Москва мисли дека тука се им е дозволено. Дури и најлошите воени злосторства.
Според оптимистичките дипломатски изјави дека Украина наводно може да стане членка на НАТО, тогаш, во 2008 година, имаше скриено одбивање да се прифати Украина во Алијансата. Се криеше апсурдниот страв на некои политичари кон Русија. Мислеа дека со одбивање на Украина ќе успеат да ја смират Русија. Ќе можат да ја убедат да ја почитува Украина и да живее нормално до нас.
За 14 години од таа погрешна пресметка, Украина доживеа револуција и осум години војна во Донбас. А сега се бориме за живот во најлошата војна во Европа од Втората светска војна.
Ги поканувам г-ѓа Меркел и г-дин Саркози да го посетат Буча и да видат до што доведе политиката на отстапки на Русија во последните 14 години. Да ги видат со свои очи измачените Украинци и Украинки.
Сакам да ме сфатат правилно. Ние не го обвинуваме Западот. Ние не обвинуваме никого освен конкретната руска војска, која го направи ова против нашиот народ. Освен оние што им давале наредби. Но, ние имаме право да зборуваме за неодлучност. За тоа каков беше патот до таков Буча, до таков Гостомел, до таков Харкив, до таков Мариупол. Немаме неодлучност. Без разлика во кој блок или надвор од блок сме, ние разбираме една работа: мора да бидеме силни.
Пред 14 години, рускиот лидер во Букурешт им рече на западните лидери дека не постои таква земја како Украина. А ние докажуваме дека постои таква држава. Постоеше и ќе постои.
Ние нема да се криеме зад силните на овој свет. Никого нема да убедуваме.
Па, не моравме да бараме помош со оружје за да се заштитиме од ова зло што дојде во нашата земја. Тие и онака мораа да ни го обезбедат целото потребно оружје – без барања. Затоа што и самите добро разбираа какво зло дојде и што донесе со себе.
Гледаме што е на коцка во оваа војна. Гледаме што браниме.
Постојат стандарди на украинската армија – морални и професионални. И не е нашата армија таа што треба да се прилагоди сега. Многу други армии треба да го научат ова од нашата војска.
И постојат стандарди на украинскиот народ. И постојат стандарди на руските окупатори. Ова е добро и зло. Ова е Европа и црна дупка која сака сето тоа да го скрши и да го впие.
Ние ќе победиме во оваа војна. Дури и ако поединечни политичари сè уште не можат да ја надминат неодлучноста што им ја пренесуваат на своите наследници.
А во Буча веќе работат сите потребни служби за да го вратат градот во живот. Враќање на снабдувањето со електрична енергија, водоснабдувањето. Враќање на работата на медицинските установи. Обнова на инфраструктурата. Да им дадат безбедност на луѓето. Затоа што Русија беше протерана. А Украина се враќа. И го враќа животот.
Денес ги посетив нашите граничари, нашите херои во болницата на граничната служба на Украина. Ранети војници.
На осум им доделив државни награди. Исто така, го наградив ортопедскиот трауматолог, офицер на медицинската служба кој е водечки воен трауматолог во Украина и веќе спасил многу украински бранители.
Севкупно, наградив четириесет и еден граничар со државни награди.
Токму припадниците на Државната гранична служба први ги пречекаа окупаторите со оган кога тргнаа во офанзива на 24 февруари. Сега нашите момци и девојчи се враќаат на државната граница кога ги протеруваме окупаторите.
Сигурен сум дека ќе дојде време и ќе се обнови целата линија на државната граница на Украина.
А за тоа да се случи побрзо, мораме сите да бидеме сконцентрирани, подготвени смело да се соочиме со злото и да одговориме на секој криминален чин против Украина, против нашиот народ, против нашата слобода.