По втор пат, како резултат на континуирана деградација на културното и природното наследство на регионот, експертите излегоа со препорака: Охридскиот Регион да се стави на листата на светско наследство во опасност.
Мисијата констатира дека заклучоците за состојбата во 2017 година за конзервација сè уште важат и по три години, „поради бавен или недоволен напредок во спроведувањето на препораките на претходни одлуки на Комитетот за светско наследство“.
Утврдени се натамошна деградација на природата и забрзана урбанизација.
Како пример – хидрологијата на езерото е погодена од неконтролирани испуштања на езерска вода во Црн Река Дрим во делот на езерото во Северна Македонија, како и според климатските промени, со продолжени суви периоди без обилни дождови, намалувајќи го нивото на водата.
Во заклучокот се вели дека зголемената урбанизација и развојот на инфраструктурата долж крајбрежјето постепено се меша со природните ресурси, предизвикувајќи поголема потрошувачка на вода и дрва, зголемено загадување од нетретирана отпадна вода и цврст отпад и фрагментација и уништување на природните живеалишта.
Врз основа на наодите собрани за време на посетата, Мисијата смета дека регионт се соочува и со реални и со потенцијални закани за неговиот статус според ставовите 179 и 180 од Оперативните упатства за спроведувањето на Конвенцијата за светско наследство (ОГ): т.е. со реални закани – влошување на кохерентноста на архитектонското и градското планирање; на урбаниот или руралниот простор и на природната средина; од природната убавина и научна вредност со загадување и рударство – и потенцијал опасност – имено, недостаток на соодветно спроведување на заштитата и конзерваторски политики; заканувачки ефекти од планирање на градот и големи размери развојни и инфраструктурни проекти; планирани развојни проекти во рамките на регионот; системот за управување недостасува и не е целосно спроведен.
Затоа, Мисијата заклучува дека дејствијата швто ги има побарано од 2017 година не се завршени со цел да се отстранат идентификуваните закани. Заканувачките проекти и планови сè уште се развиваат и дополнително Мисијата утврди и нови закани. Затоа, евидентно е дека регионот е многу ранлив заради значително управување со овие прашања и слаба имплементација на законската рамка.
Ова доведе до несоодветни интервенции, негативни ефекти од урбаното планирање и големи предлози за проекти од обем, од кои сите резултираа со сериозно влошување на нејзините урбани, рурални и природни пејзажи и клучните атрибути, со што Регионот ги исполнува условите за влез на Список на светско наследство во опасност,стои во документот.
Здружението Охрид СОС потсетува:
-Пред две години од Баку, властите, државни и локални, се пофалија дека го спасија светското наследство, но наместо тоа на терен само ги манифестираа(т) своите алчни коруптивни апетити за грабање и ништење. Ова скапо купено време го платија со плус две години деградација на Охридското Езеро, Галичица, брегот, живиот свет… Конечно, маските се симнати и можеме да го видиме вистинското лице на носителите на јавни функции. Центарот за светско наследство констатира дека „постоечките и планирани модификации и урбанизацијата ја интензивираат и онака ранливата состојба (на регионот) кон точката од кадешто нема враќање, регира Охрид СОС.
Од организацијата најавуваат дека во наредниот период ќе објавуваат извадоци од извештајот преведени на македонски јазик и новите препораки од стручниот извештај на Реактивната мониторинг мисија на Центарот за светско наследство / IUCN / Icomos International Scientific Committee on 20th Century Heritage