Венко Филипче е единствениот кандидат за претседател на опозициската партија СДСМ на внатрепартиските избори закажани за 16 март 2025 година. Ова доаѓа по претходни изборни циклуси каде што имаше повеќе кандидати, вклучувајќи ги Славјанка Петровска, Јован Деспотовски и Александар Бајдевски. Филипче, кој е актуелен лидер и поранешен министер за здравство, тврди дека неговата единствена кандидатура е показател за консолидација на партиското членство. Тој истакнува дека зголемениот број пријавени гласачи и активноста на членовите на состаноците се доказ за стабилизација на партијата, особено во пресрет на локалните избори наесен 2025 година.

Според Филипче:

„Отсуството на други кандидати не е знак за револт, туку напротив, показател за зацврстувањето на партиското членство и доказ за мојата работа овие 9 месеци. Веќе се пријавени повеќе гласачи отколку во претходниот изборен циклус, а нашите интензивни средби во општинските организации привлекуваат членови кои порано не учествуваа.“

Тој го поврзува овој процес со својата работа во изминатите девет месеци, нагласувајќи дека партијата сега е фокусирана на идните предизвици.

Зошто нема други кандидати на внатрепартиските избори?

На внатрепартиските избори во јуни 2024 година, Филипче се соочи со конкуренција. Славјанка Петровска, Јован Деспотовски и Александар Бајдевски беа меѓу потенцијалните кандидати, но Петровска се повлече еден ден пред изборите, а Деспотовски и Бајдевски не успеаа да го загрозат лидерството на Филипче. Овој пат, во 2025 година, ниту еден друг кандидат не се пријави. Ова отсуство на конкуренција е впечатливо со оглед на тоа што минатата година постоеше поголем избор.

Консолидација или потчинување?

Иако Филипче ја претставува ситуацијата како успех, постојат основани критики за тоа зошто тој е единствениот кандидат. Еве неколку можни објаснувања и критички согледувања:

  1. Внатрешни притисоци или договори: Отсуството на Славјанка Петровска, Јован Деспотовски или други кандидати покренува прашања дали постоеле внатрепартиски притисоци или неформални договори тие да не се кандидираат. Ако е така, ова би можело да укаже на недемократски процес каде алтернативните гласови се потиснуваат, наместо охрабруваат.
  2. Недостиг на доверба или стагнација: Друг можен заклучок е дека потенцијалните кандидати не гледаат доволно поддршка меѓу членовите за да се спротивстават на Филипче, што може да сигнализира или стагнација во партијата или премногу силна контрола на актуелното лидерство. Ова го доведува во прашање демократскиот капацитет на СДСМ да промовира натпревар на идеи.

 

Консолидација или привидна хармонија?

Додека Филипче тврди дека партијата се зајакнува, критичарите би можеле да аргументираат дека единствената кандидатура е повеќе резултат на потчинување отколку на вистинска консолидација. Ако членовите се обединети само затоа што немаат друга опција, тоа не мора да значи дека партијата е здрава или подготвена за идните локални избори.