Полицајката Бојана Отовиќ Пјановиќ се уште ја преживува траумата една година по страотниот настан во ОУ „Владислав Рибникар“. Таа беше меѓу првите кои пристигнаа на местото на настанот, неколку минути откако беа убиени деветте студенти и чуварот. Како што раскажа таа, тој кобен 3 мај започна како и секој друг работен ден, а заврши како ден кој засекогаш ќе го одбележи сеќавањето на сите оние кои го доживеале.
– Сигурен сум дека добро ќе се сеќаваме на тој кобен 3 мај бидејќи тоа е колективна траума и моја лична траума што ја доживеав и ја преживувам до ден-денес. Сакам да живеам во убедување дека такво нешто никогаш повеќе нема да се повтори, вели полицискиот мајор Бојана Отовиќ Пјановиќ.
Осуда за лажна пријава
Кога добиле информација за пукањето во училиштето, Отовиќ Пјановиќ не сакал да прифати дека навистина се случило нешто толку страшно. На пат кон училиште пристигнале потврди за масакрот, па дури и самиот момче масовен убиец го пријавил своето злосторство во полиција. Полицајката од Мајорка сè уште се обидува да ги заборави сцените на кои наишла при влегувањето во училиштето, но сеќавањето на тие моменти е сè уште свежо.
– Веднаш излеговме на местото на настанот. На пат кон училиштето веќе добивме официјална информација дека масакрот се случил како што се случил и дека неколку ученици се повредени и убиени, бидејќи момчето, масовниот убиец, сам се пријавил во полиција дека го направил тоа што го направил, вели таа.
Полицајката додава дека пробува да се обиде да ги заборави сликите и сцената што ја затекнала при влегувањето во училиштето, но безуспешно.
– Сите очекувавме дека тоа ќе биде некаква дезинформација. Сепак, влегувајќи во училиштето, наидувам на сцена која се обидувам да ја заборавам, но никогаш нема да ја заборавам. Понатаму, да не зборуваме, во училницата каде што имаше седум и два, страшна сцена, вели Отовиќ Пјановиќ.
Тешкотиите да се зборува за траума
Отовиќ Пјановиќ истакнува дека и е многу тешко да зборува за целиот настан, но посочува дека сцената на бабата која чека и го повторува името на нејзината внука е една од најнезаборавните слики што ги има од тој ден. Понатаму, влегувањето во училницата каде што се случила ужасната сцена остави длабока трага во сеќавањето на полицајката мајка.
– Највпечатливата слика за мене беше, претпоставувам дека тоа беше токму моментот кога дојдов на местото на настанот со моите колеги, баба која стои, чека и го повторува името на нејзината внука – се присетува полицискиот мајор.
Потрагата по одговори
“Зошто?” – прашање кое многумина го поставуваат и денес. Отовиќ Пјановиќ истакнува дека многумина бараат одговор на прашањето зошто се случил ваков настан и што можело да се преземе за да се спречи. Ова прашање сè уште останува нерешено, а потрагата по одговори е дел од процесот на справување со траумата.
Одбележување на годишнината од масакрот
Денеска се одбележува првата годишнина од масакрот во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Белград. Пред училиштето се поставени фотографии и имиња на убиените деца и чувари, а луѓето оставаат цвеќе и палат свеќи во знак на сеќавање. На сите програми во Србија во 8 часот и 41 минути програмата беше во прекин на една минута, а пред училиштето се слушаа и сирените за тревога. Во паркот Ташмајдан беше поставен видео бим со фотографии од жртвите, со цел да се оддаде почит и сеќавање на невините жртви.
Извор: Република