Во најновата епизода на плашења и убедувања, првиот вицепремиер и секретар за меѓународна соработка на СДСМ, Бојан Маричиќ, не краси со своите бисери на мудроста на подкастот „Политиканти“ на Слободен печат.“. О, колку сме среќни! Маричиќ, секогаш оптимистот, не уверува дека граѓаните се апсолутно воодушевени од насоките на актуелната власт, наспроти страшната алтернатива на ретроградна влада предводена од ВМРО-ДПМНЕ.

Илузија за напредокот и Маричиќ

Ајде да влеземе под слоевите на волшебната приказна на Маричиќ. Тој страсно го брани досието на владата, елоквентно плетејќи наратив за триумфи, како што се членството на Македонија во НАТО и Европскиот проект за регионот на Преспа. Навистина, тоа е сага со приказни со мали помош и големи визии, вклучувајќи ја прекрасната анегдота за 30.000 млади души благословени од Еразмус оваа година. Колку го загрева срцето!

Сепак, под оваа сјајна површина се крие една друга реалност. Маричиќ не можеше да не ги признае шумовите на незадоволство во врска со владеењето на правото и битките со корупцијата. Сепак, тој брзо нè уверува дека населението главно се согласува со европскиот сон на владата. Главно, освен кога не се, изгледа.

Да, истите граѓани се борат со каприците на судството транспарентно како ѕид од тули и корупциски скандали кои се почести од утринско кафе.

Залуден отпор против регресот

Маричиќ жали за можноста ВМРО-ДПМНЕ да се врати на власт и нивната склоност да кажат „НЕ“ за напредокот. Тоа е страшно предупредување против партија која, според него, ја отелотворува суштината на регресот. Сигурно граѓаните се тресат од самата помисла.

Страшната ВМРО-ДПМНЕ доаѓа, а Маричиќ предупредува на ужасите, прикажувајќи слика на партија која е заглавена во минатото.  Но, под будното око на Маричиќ, Македонија е на вистинскиот пат – иако тој погодно отскокнува која патека, точно, може да биде тоа.

Но, тука е пресвртот – Маричиќ прокламира дека отфрлањето на вклучувањето на Бугарите во Уставот и пркоси на логиката. Очигледно, тоа е премногу голем апсурд за да се сфати големата шема на европското патување на Македонија. Како некој се осмелува да застане да размислува за националниот идентитет и суверенитет пред таквите монументални можности?

Повик на европска иднина

Во срцето на наративот на Маричиќ е с повик за европска иднина, иднина толку светла што не смее да се одвлекува вниманието од тривијални работи како корупцијата или проблемите за идентитетот.

Сепак, колку и да е волшебна визијата на Маричиќ, таа го поставува прашањето: По која цена доаѓа оваа иднина? Дали граѓаните навистина се на бродот, или се патници на патување кое е исцртано од каприците на оние што се на чело?

Пресудата

Маричиќ е одличен во убедувањето,  но да не заборавиме дека зад превезот на напредокот, постојат реални грижи и предизвици кои бараат повеќе од оптимистичка реторика. Тоа е чин на балансирање помеѓу ветувањето за европска иднина и зачувувањето на националниот интегритет.

Додека маршираме кон изборите, може само да се надеваме дека граѓаните ќе ја увидат разликата помеѓу вистинскиот напредок и привлечноста на една фатаморгана. На крајот на краиштата, во големиот политички театар, публиката е таа што на крајот одлучува за судбината на претставата.

Извор: Слободен Печат