СДСМ повторно се расфрла со обвинувања и етикетирања на ВМРО-ДПМНЕ дека нема јасен став за евроинтеграциите. Секако, тука е обвинувањето дека ВМРО-ДПМНЕ е антиевропски и дестабилизирачки фактор во државата. Сите неуспеси се препишуваат на партија која не ја држи власта.
Како и да е, да навлеземе во проблемите кои се чини дека бегаат од наративот на СДСМ.
Наспроти тврдењата на СДСМ, ВМРО-ДПМНЕ не е против евроинтеграциите или просперитетна иднина. Наместо тоа, загриженоста лежи во потенцијалните замки за приклучување кон европскиот пат на сметка на она што мнозинството од народот го гледа како „бугаризација“. Постои вистинска загриженост дека уставните измени како услов за пристапување во ЕУ би можеле да го компромитираат идентитетот на земјата, аспект што СДСМ погодно го занемарува во нивната потрага по политичка единственост.
СДСМ не може да гарантира дека Бугарија нема да има дополнителни барања, а тоа не го гарантира ниту Бугарија.
Обвинувањето дека ВМРО-ДПМНЕ се спротивставила на францускиот предлог без да обезбеди алтернатива е делумна вистина. ВМРО-ДПМНЕ се спротивставува на францускиот предлог, но има свои алтернативни модели во кои Македонија би имала подобра позиција, а резервата за францускиот предлог произлегува од желбата да се заштитат македонските интереси, а не од недостатокот на идеи. .
Згора на тоа, обвинението на СДСМ против ВМРО-ДПМНЕ за ширење лаги за асимилација и бугаризација налага поблиско испитување. Од суштинско значење е да се признае дека загриженоста за културната асимилација е валидна и не треба целосно да се отфрли. Стравот од губење на националниот идентитет е чувство што го споделуваат многумина, и тој заслужува попромислена дискусија отколку само обвинение за невистини.
СДСМ се однесуваат како да нема никакво тежнеење за асимилација и како Бугарија има само добронамерни барања кои секако завршуваат со внесување на угнетените македонски бугари во Уставот. Во оваа приказна ние сме проблематичниот сосед.
Сите барања и детали од договорот за добрососедство, како што е комплетна ревизија на историјата до 1945, сите дебати во заедничката историска комисија за сите историски личности и случување се само во главата на ВМРО-ДПМНЕ според СДС.
Скептицизмот на ВМРО-ДПМНЕ кон овој тип на европската интеграција, каде што Македонија е ставена во подредена положба и е наметнат билатерален спор како услов е вкоренет во согледаните ризици, вклучително и потенцијални отстапки за националниот идентитет. Тоа не е аверзија кон напредокот, туку внимателен пристап за заштита на самата суштина на македонскиот идентитет.
СДСМ се позиционира како предвесник на европската иднина, а сепак самата го блокира процесот и не се грижи за последиците.
Со безбројните случаи на корупција, политичкото влијание во судството, забелешките од извештајот од ЕК, функционерите на СДСМ кои се најдоа на црната листа на САД, СДС е најголемата пречка за напредокот на земјата. Додека се залага за европска интеграција, поврзувањето на поединци со црна листа покренува прашања за искреноста на нивната посветеност. Се чини дека кешот има приоритет пред вистинската потрага по европските идеали.
Во овој клучен момент од македонската историја, граѓаните заслужуваат разбирање за предизвиците и можностите што стојат пред нас. Дебатата за европската интеграција треба да го надмине самото покажување со прст, овозможувајќи сеопфатна дискусија која ги разгледува различните перспективи во нацијата.