Велибор Манев на судската говорница
Велибор Манев досега беше непробоен ѕид. На првото рочиште си го криеше лицето, а во текот на целиот судски процес не даде ниту еден исказ надвор од краткото „не“. Сега, по седум и пол месеци, под притисок на обвинителските докази, тој застанува пред судот.
Обвинителството располага со цврсти материјални траги: неговата ДНК е пронајдена на сивата лента со која била врзана устата на Вања, а снимки од безбедносните камери во неговиот двор во Велес, прикажани на рочиште на 25 февруари 2025 година, го покажуваат како подготвува лопати, галони со бензин и вреќа за спиење – предмети директно поврзани со убиствата. Тој, исто така, ги одвел полицајците до местото Рудник кај Велес, каде што било закопано телото на Панче, признавајќи во истрагата дека Љупчо Палевски го извршил убиството со пиштол од 9 милиметри.
Дали денес ќе ги потврди овие детали? Или ќе се обиде да го негира она што веќе го признал пред полицијата? Граѓаните очекуваат одговори на прашањата: зошто беа убиени Вања и Панче, чија била идејата за грабнувањата и каква улога имал таткото на Вања, Александар Ѓорчевски, обвинет за помагање во киднапирањето на сопствената ќерка.
Мотивите: Од ситен долг до пропаднат план за откуп
Обвинението тврди дека мотивот бил користољубие. Панче Жежовски му должел 500 евра на Велибор Манев поради спор за уредување на двор, кој ескалирал пред неколку години.
Зетот на Панче, Тодор Кирков, на рочиште на 14 октомври 2024 година сведочеше дека Манев бил ангажиран за работа од 1.600 евра, но Панче платил само 1.100 евра, незадоволен од квалитетот. Манев потоа ги отстранил бекатон-плочките од дворот, што довело до долготраен конфликт. Обвинителите велат дека овој долг го направил Панче цел за грабнување, со цел да му се одземе „цитроенот“ – клучно возило во киднапирањето на Вања.
За Вања, пак, планот бил изнуда на откуп од нејзината мајка, Зорица Ѓорчевска. Според обвинителката Жаклина Крстевска-Јосифовска, на првото рочиште таа изјави дека групата сакала да бара пари, но по пријавувањето на исчезнувањето на Вања на 27 ноември 2023 година, планот пропаднал, па девојчето било убиено два часа подоцна. Неофицијално, од притворот во Шутка протекла информација дека Манев рекол дека „дома им требале пари за свадба“, но ова не е потврдено во судот.
Доказите против Манев
Обвинителството има силен случај против Велибор Манев. Освен ДНК на селотејпот, неговите траги се пронајдени и во возилото „рено кангу“, користено во злосторството. На рочиште на 25 февруари 2025 година, беа прикажани шест ЦД-а со снимки од камерите во неговиот двор, каде што се гледа како на 21 ноември 2023 година, вечерта пред грабнувањето на Панче, тој подготвува алати и материјали. На 2 декември 2023 година, при апсењето, Манев се онесвестил од шок, а потоа во полиција признал сè, укажувајќи ги локациите на телата. Според сведочењето на поранешниот началник на СВР Велес, Зоран Самарџиски, на 16 октомври 2024 година, Манев детално опишал каде се закопани жртвите, што довело до нивното пронаоѓање на 3 декември 2023 година.
Што очекуваме од сведочењето?
Денешното рочиште е клучно. Јавноста бара одговори: кој го осмислил планот за грабнувањата? Колку пари и од кого барале за Вања? Дали палењето на „цитроенот“ со телефонот на Вања било обид да се прикријат трагите? И зошто Велибор Манев, кој не понуди свои сведоци ниту постави прашања на другите, сега би проговорил? Неговиот адвокат, Горан Бошевски, досега молчеше за стратегијата, но денес ќе го води распитот.
Владата на ВМРО-ДПМНЕ, предводена од напорите за правда, го поддржува судскиот процес, истакнувајќи го како пример за борба против криминалот наследен од СДСМ и ДУИ. Додека опозицијата се обидува да ја политизира трагедијата, власта останува непоколеблива во барањето за целосна вистина.
Правда на дофат
Велибор Манев денес се соочува со судот и со сопствените дела. Со неоспорни докази и очите на Македонија вперени во него, неговиот молк повеќе не е одржлив. Дали ќе ја разоткрие вистината за убиствата на Вања и Панче, или ќе се обиде да ја избегне правдата? Одговорот ќе донесе олеснување или нова болка за семејствата на жртвите.